مولود کعبه

امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام ضربت خوردن، فرمود: «فُزتُ وَ رَبِّ الکعبه». وقتی هم که پا به دنیا نهاد، در کعبه متولد شد. پیشینه کعبه، شش تا هفت هزار سال است. حضرت آدم علیه السلام، کعبه را بنا نهاد و ابراهیم خلیل علیه السلام، آن را تجدید بنا کرد.

از اول آفرینش آدم تا به امروز، کعبه تنها یک مولود داشته و آن هم علی بن ابی طالب علیه السلام است. سران مکه دیدند که فاطمه بنت اسد مقابل کعبه ایستاد و دعاهایی خواند؛ کعبه از طرف پشت درب کنونی شکافته شد و وی وارد کعبه گردید. آنها هر کاری کردند، در کعبه باز نشد. همه شگفت زده و متحیر بودند؛ تا این که سه روز بعد، دیدند همان جایی که کعبه شکافته شده بود، دوباره باز شد و فاطمه بنت اسد از آن جا بیرون آمد و در آغوش پرمهر او، مولودی مانند پاره ماه بود. مریم با آن عظمت، وقتی می خواست عیسی مسیح را به دنیا آورد، در بیت المقدس بود که خطاب آمد: مریم! این جا عبادتگاه است؛ زایشگاه نیست؛ پس به طرف درختی خشک هدایت شد و او در آن جا حضرت عیسی را به دنیا آورد. مقام و منزلت مسجدالاقصی، قابل مقایسه با مقام کعبه نیست؛ ولی مریم - مادر پیامبر اولوالعزم - را از کنار بیت المقدس می رانند و مادر امیرالمؤمنین علیه السلام را به داخل کعبه می خوانند.

کار خداوند متعال، بی حکمت نیست. چرا او برای کعبه اش مولود و چرا یک مولود انتخاب کرده است؟

از آدم تا خاتم - این همه اولیاءاللَّه - هیچ کدام در کعبه به دنیا نیامدند. خداوند متعال چه چیزی می خواست بفهماند؟ سرّ این که کعبه تنها یک مولود دارد، چیست؟

به نظر می رسد بین امام علی و کعبه، شباهت هایی هست و به همین جهت، وقتی شمشیر بر فرق مبارک او وارد شد، به جای خیلی از سخنان، فرمود: «فُزتُ وَ رَبِّ الکعبه».

شباهت هایی که می توان در این باره بیان کرد، عبارتند از:

1. کعبه، «محور توجه» همه عالم اسلام و مسلمین است و خداوند نیز خواسته تا یک نفر در میان بشر، محور توجه مسلمانان باشد. امام علی علیه السلام، قبله ناطق و زنده است و خداوند خواسته تا اگر نماز به طرف کعبه خوانده می شود، قبله ناطقمان نیز علی علیه السلام باشد. جوان اگر می خواهد نمازش را اصلاح کند، شجاعت یاد بگیرد، تواضع داشته باشد، آداب اسلامی و بندگی یاد بگیرد و...، قبله هدایت و محور توجّه او، باید امیرالمؤمنین علیه السلام باشد. هر کس به این قبله ناطق توجه نکند، در خسران بزرگی است.
2. رو به کعبه نماز خواندن، شرط صحت نماز است. نماز، ستون دین است و این ستون، بدون کعبه، بی بنیان و باطل است و نماز، بی ولایت تنها مولود کعبه نیز باطل است. اگر کسی نماز بخواند و ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام را نداشته باشد، نمازش مورد قبول خداوند سبحان نیست.

حاج علی بغدادی درباره تشرّف خود به محضر نورانی امام عصر(عج) می گوید: خدمت آقا رسیدم و گفتم: آقا! در روایات، حدیثی داریم که فهم آن سخت است؛ اگر کسی تمام روزهای زندگی اش را روزه بگیرد و شب ها تا به صبح بین رکن و مقام (حجرالاسود و مقام ابراهیم) نماز بگذارد و تمام اموالش را در تمام عمر صدقه بدهد، اما ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام را نداشته باشد، از اهل دوزخ است؛ آیا این روایت درست است؟ حضرت سه بار فرمود: «درست است؛ اگر کسی ولایت علی بن ابی طالب را نداشته باشد». نمازهای بین رکن و مقام، بالاتر از قرآن نیست؛ «وَ لا یزیدُ الظالِمینَ اِلّا خَسارا»

3. طواف واجب، نیاز به «طهارت» دارد؛ یعنی باید بدن و لباس، پاک و شخص، غسل و وضو داشته باشد. طواف تنها مولود کعبه هم نیاز به «طهارت نفس» دارد. با گناه، نمی توان ادعای تشیع کرد. با بدکاری و دوری از خدا، نمی توان دور امام علی گشت و ادعای ولایت نمود. جوانانی که روز سیزده رجب برای علی بن ابی طالب علیه السلام جشن می گیرند یا شب 21 ماه رمضان برای او سیاه می پوشند و به عشق امام علی دلشان می تپد، بدانند که او می فرماید: «مَن اَحَبَّنا فالیعمل بِعَمَلِنا؛ هر کس ما را دوست دارد، باید مانند ما عمل کند». عمل آنان، تقوا و بندگی است. طواف گرد کعبه، نیاز به طهارت دارد و طواف گرد علی - تنها مولود کعبه - نیز نیاز به تهذیب نفس دارد. در احادیث اهل بیت صلی الله وعلیه وآله وسلم آمده است: ای کسانی که به گرد ما می چرخید و ادعای تشیع دارید، ای پروانه های گرد شمع ولایت! زینت ما باشید؛ نه این که اهل گناه و مایه ناراحتی و عیب ما گردید.

در جوانی پاک بودن، شیوه پیامبران و اولیای الهی است. باید کاری کنیم که در شب اول قبر - که امیرالمؤمنین علیه السلام می آید - رو سفید باشیم و بگوییم علی جان! میل به گناه داشتم؛ ولی شب سیزده رجب گفتم: به خاطر علی، نه. علی جان! وضعیت جامعه خراب و آلوده بود؛ ولی با سختی، خودمان را حفظ کردیم و از تو کمک خواستیم. قرآن می فرماید: «وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنا»؛ اگر جهاد کنید و دنبال طهارت باشید، مزدتان را داده، راه را به شما نشان خواهیم داد و نمی گذاریم بی راهه بروید.

4. طوافِ بی نماز نداریم؛ هر طوافی، هفت دور چرخیدن به دور کعبه و دو رکعت نماز خواندن است. ادعای تشیع و محبّت علی علیه السلام، بدون نماز، باطل است.

آن حضرت، مولود کعبه است؛ همان گونه که کعبه، طواف دارد و طواف هم نماز می خواهد، طواف گرد وجود علی علیه السلام نیز نماز می طلبد.

5. طواف باید با یقین باشد؛ شک در طواف، آن را باطل می کند؛ شک در ولایت نیز مبطل ولایت است و همان گونه که طواف گرد کعبه، باید با یقین باشد، طواف گرد وجود تنها مولود کعبه نیز باید با یقین باشد؛ حتی باید شک ها را به وسیله ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام تبدیل به یقین کنیم؛ «عَلی مَعَ الحَق وَ الحَقُّ مَعَ عَلی یدورُ مَعَهُ حَیث ما دار». حضرت علی علیه السلام با حق است. این، چیز مهمی نیست؛ خیلی ها با حقند؛ اما «الحَقُّ مَعَ عَلی»، مهم است. هر کجا که حق را شناختیم، باید ببینیم علی کجاست؛ حق نیز آنجاست؛ «یدور مَعَهُ حیث مادار؛ حق می گردد؛ هر کجا علی بن ابی طالب می گردد».

   https://hawzah.net/fa/Magazine