عید غدیر ثانی مبارک باد

آغاز امامت حضرت صاحب الامر عليه السلام و غيبت صغراى آن حضرت پس از شهادت امام عسكرى عليه السلام است، كه تنها فرزند آن حضرت بودند.

(ارشاد: ج ٢، ص ٣٣۶. كشف الغمة: ج ٢، ص ۴۰٢. مستجاد: ص ٢٢۶. اقبال: ص ۵٩٨. فيض العلام: ص ٢۰٧. زاد المعاد: ص ٣٣۴. كافى: ج ٢، ص ۵۶١. مصباح كفعمی : ج ٢، ص ۵٩۶. بحار الانوار: ج ٩۵، ص ٣۵۵ - ٣۵۶، ج ۵۰، ص ٣٣۴)
اين روز عيد شيعه و اولين روز امامت و خلافت آخرين خليفه و حجّت بر حق و منجى عالم بشريّت حضرت بقية ا للَّه الاعظم عليه السلام در سال ٢۶۰ ه’ است.
(فيض العلام: ص ٢١١)

در آخر شب نهم ربيع الاول سال ٢٣ ه’ عمر بن الخطاب از دنيا رفته است
(مدينة المعاجز: ج ٢، ص ٩٧)
و قول اهل سنّت روز چهارشنبه ٢۶ ذى الحجه است.
اين روز روز شادى اهل بيت عليهم السلام و انبياء و ملائكه و ساكنان اعلى عليين و دوستان امير المؤمنين عليه السلام و اولاد طاهرين ايشان است چرا كه در اين روز نفرين حضرت صديقه كبرى فاطمه زهرا سلام الله عليها به اجابت رسيد.
(زاد المعاد: ص ٣٣۴. وقايع الايام: ج ربيع الاول و ربيع الثانى، ص ۵٩. مستدرك سفينة البحار: ج ۴، ص ۶٧)
روزى عظيم الشأن است و روز سرور شيعه و عيد بزرگ آنهاست. حضرت رسول صلّى الله عليه و آله اين روز را عيد قرار داده و امر كرده است كه مردم نيز عيد قرار دهند و اعمال آن را به جا آورند.
(فيض العلام: ص ٢١١)
كسى كه در اين روز انفاق كند، خداوند او را می ‏آمرزد. در اين روز اطعام برادران دينى و خوشبو كردن آنان و توسعه بر اهل و عيال و پوشيدن لباس جديد و شكرگزارى به درگاه خداوند متعال و عبادت نمودن مستحب است.
(مصباح كفعمی : ج ٢، ص ۵٩۶. بحار الانوار: ج ٩۵، ص ١٨٩. زاد المعاد: ص ٣۴۴ ٣٣۴. بحار الانوار: ج ٩۵، ص ٣۵۶٣۵١ از زوائد الفوائد سيد بن طاووس).
فضيلتها و اسمهائى براى اين روز ذكر شده كه از جمله آنهاست: عيدالله الاكبر، غدير ثانى، عيد فطر دوم، روز فرح شيعه، عيد اهل بيت عليهم السلام، روز قتل منافق، روز قبولى اعمال، روز پيروزى مظلوم، روز دوستى مؤمنين، روز پرهيز از كبائر، روز نابودى ضلالت و گمراهى، روز شكرگزارى.

********************************************************

دعای صَنَمَیْ قُرَیش (به‌معنای دو بت قریش) دعایی منسوب به امام علی (علیه السلام). این دعا برخلاف سایر ادعیه، شامل مناجات نیست؛ بلکه به بیان رنج‌هایی پرداخته است که پس از وفات پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بر امام علی (علیه السلام) و جامعه اسلامی وارد شده است. برخی بر این باورند که منظور از دو بت قریش، خلیفه اول و خلیفه دوم هستند. در اعتبار سند این دعا اختلاف است. این دعا را افرادی چون کفعمی و محمدباقر مجلسی در کتاب‌هایشان نقل کرده‌اند.(لعن بمعنای دوری از رحمت خداست )

اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ العَن صَنَمَی قُرَیشٍ وَ جِبتَیها وَ طاغُوتَیها وَ إِفکَیها وَ إِبنَتَیهِما اللَّذینَ خالَفا أمرَک وَ أنکَرا وَحیَک وَ جَحَدا إِنعامَک وَ عَصَیا رَسُولَک وَ قَلَّبا دینَک وَ حَرَّفا کِتابَک وَ أحبا أعداءَک وَ جَحَدا آلاءَک وَ عَطَّلا أحکامَک وَ أبطَلا فَرائِضَک وَ ألحَدا فِی آیاتِک وَ عادَیا أولیاءَک وَ والَیا أعداءَک وَ خَرَّبا بِلادَک وَ أفسَدا عِبادَک.

خدا درود بفرست بر حضرت محمد و آل پاک او، خدایا لعنت کن دو بت قریش و دو مشرک آن را، و دو سرکرده ضلالت را، و آن دو دروغ‌پرداز را، و دو دختر آنان را، کسانی که فرمانت را زیر پا نهادند، و وحی تو را نپذیرفتند، و نعمت تو را انکار کردند، و نافرمانی پیامبرت را کردند، و دینت را واژگون نمودند، و قرآنت را تحریف کردند، و احکام تو را بی‌ثمر گذاردند و تباه کردند احکام واجب تو را، و از در دشمنی با آیاتت برآمدند، و دشمنی کردند. با دوستانت و دوستی کردند با دشمنانت، و شهرهای تو را ویران ساختند، و بندگانت را به فساد کشاندند،[۱۸]

اللّهُمَّ العَنهُما وَ أتباعَهُما وَ أولیاءَهُما وَ أشیاعَهُما وَ مُحِبّیهِما فَقَد أخرَبا بَیتَ النُّبُوَّة وَ رَدَما بابَه وَ نَقَضا سَقفَهُ وَ ألحَقا سَماءَهُ بِأرضِهِ وَ عالیَهُ بِسافِلِه وِ ظاهِرَهُ بِباطِنِه وَ استَأصَلا أهلَه وَ أبادا أنصارَه وَ قَتَلا أطفالَه وَ أخلَیا مِنبَرَه مِن وَصیِّه وَ وارِثِ عِلمِه وَ جَحَدا إمامَتَهُ وَ أشرَکا بِرَبِّهِما فَعَظِّم ذَنبَهُما وَ خَلِّدهُما فی سَقَرٍ وَ ما أدراکَ ما سَقَر لا تُبقی وَ لا تَذَر.

خدایا لعنت کن آن دو و پیروانشان و یارانشان و گرویدگان به آن دو و دوستانشان را، زیرا آن دو ویران ساختند خانه نبوت (وحی) را، و در آن را کاملاً بستند، و شکستد سقف آن را، و آنرا زیر و رو کردند، و بالا و پایین آن را یکی کردند، و ظاهر و باطنش را ویران کردند، و اهل آن را از بیخ برانداختند و یاوران آن را هلاک کردند، و کودکانشان را کشتند، و منبر نبوت را از وصی نبی و وارث پیامبر، تهی کردند، و انکار کردند امامت وصی پیامبر را، و مشرک به خدا شدند، پس خدایا گناه آن دو را بزرگ شمار و برای همیشه در جهنم سقر جایشان بده، جهنمی که بندگان نمی‌توانند شدت عذابش را درک کنند، جهنمی که نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه رها می‌سازد.