ماه مبارک رمضان
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ [آیه 183 سوره بقره]
اى افرادى كه ايمان آوردهايد! روزه بر شما مقرّر شده؛ همانگونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند مقرّر شد؛ تا پرهيزگار شويد.
-------------------------------------------------------------------------------
امام حسن (علیه السلام) فردی یهودی که در بین آنان، داناترین فرد به مسائل مختلف بود، نزد رسولخدا (آمد و سؤالات متفاوتی پرسید. از آن جمله پرسید: «ای محمّد (! به من بگو که چرا خداوند روزه را بر امّت تو، به مدّت سی روز واجب ساخته است؛ در حالی که بر امّتهای دیگر بیشتر از آن را واجب کرده بود»؟ پیامبر (فرمود: «هنگامی که آدم (علیه السلام) از آن درخت خورد، به مدّت سی روز در شکم او باقی ماند. پس خداوند بر نسل او، سی روز گرسنگی و تشنگی را واجب کرد و اینکه اجازه داده در شب چیزی بخورند [و روزه را افطار کنند]، رحمتی از جانب خداوند عزّوجلّ بر آنان میباشد؛ چنانکه نسبت به آدم (علیه السلام) نیز اینگونه بود. [و ایشان نیز سی روز، روزه میگرفت] اینگونه بود که خداوند عزّوجلّ، سیروز روزه را بر امّت من واجب نمود». سپس پیامبر (این آیه را تلاوت نمود: کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ أَیامًا مَّعْدُودَاتٍ آن مرد یهودی گفت: «راست گفتی ای محمّد (! [حال بگو] پاداش کسی که روزه بگیرد چیست»؟ پیامبر (فرمود: «هر مؤمنی که ماه رمضان را روزه بگیرد و آن را به خدا تقدیم کند، خداوند هفت خصلت را در او قرار میدهد: اوّل اینکه [گوشت روییده بر اثر مال] حرام را از جسمش میزداید. دوّم اینکه او به رحمت الهی تقرّب مییابد. سوّم اینکه کفّاره اشتباه پدرش آدم (علیه السلام) را داده است. چهارم اینکه خداوند، شدّت و سختیهای مرگ را بر او آسان میسازد. پنجم اینکه از گرسنگی و تشنگی روز قیامت، در امان میماند. ششم اینکه [وارد بهشت میشود و] از واردشدن به آتش جهنّم مصون میماند و هفتم اینکه خداوند او را از میوههای بهشتی بهرهمند میسازد». آن یهودی گفت: «راست گفتی ای محمّد )»!
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۴۸ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۷۳/ بحارالأنوار، ج۹۳، ص۳۶۸ و الاختصاص، ص۳۷ و إقبال الأعمال، ص۴؛ فیهما: «فما جزاء من ... قال صدقت یا محمد» محذوفٌ/ نورالثقلین/ البرهان