نیمه شعبان و سال نو

اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي

دل بي تو به جان آمد وقت است که بازآيي

دايم گل اين بستان شاداب نمي ماند

درياب ضعيفان را در وقت توانايي

ديشب گله زلفش با باد همي کردم

گفتا غلطي بگذر زين فکرت سودايي

صد باد صبا اين جا با سلسله مي رقصند

اين است حريف اي دل تا باد نپيمايي

مشتاقي و مهجوري دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پاياب شکيبايي

يا رب به که شايد گفت اين نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجايي

ساقي چمن گل را بي روي تو رنگي نيست

شمشاد خرامان کن تا باغ بيارايي

اي درد توام درمان در بستر ناکامي

و اي ياد توام مونس در گوشه تنهايي

در دايره قسمت ما نقطه تسليميم

لطف آن چه تو انديشي حکم آن چه تو فرمايي

فکر خود و راي خود در عالم رندي نيست

کفر است در اين مذهب خودبيني و خودرايي

زين دايره مينا خونين جگرم مي ده

تا حل کنم اين مشکل در ساغر مينايي

حافظ شب هجران شد بوي خوش وصل آمد

شاديت مبارک باد اي عاشق شيدايي

«حافظ»