محمد شمع جمع آفرینش / هفته وحدت
پس از انقلاب اسلامی ایران، در ۱۳۶۰ش، آیتالله منتظری در نامهای به وزیر وقت ارشاد جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد داد بهمنظور هماهنگی و اتحاد با دیگر مسلمانان، فاصله میان ۱۲ ربیعالاول (سالگرد ولادت پیامبر اسلام(ص) بنابر روایات اهل سنت) تا ۱۷ ربیعالاول (تاریخ ولادت حضرت محمد(ص) بنابر روایات شیعه)، هفته وحدت نامگذاری شود.[۴] پس از این، امام خمینی در سخنرانیای در روز ۸ دیِ ۱۳۶۰ش، با اشاره به پیشنهاد وی،[۵] این اصطلاح را به کار برد.[۶] او در بخشی از سخنرانیاش گفت: «ما فریاد میزنیم که باید همه با هم باشیم، هفته وحدت داشته باشیم. دین ما یکی است، قرآن ما یکی است، پیغمبر ما یکی است.»[۷]
طبق گزارشی، پیشنهادی مانند این، پیش از این هم سابقه داشته است. برای مثال، در سال ۱۳۵۶ش، آیتالله خامنهای، هنگامی که در استان سیستان و بلوچستان تبعید بود، به علمای اهلسنت آن منطقه پیشنهاد داد که در فاصله میان ۱۲ ربیعالاول و ۱۷ ربیعالاول مجالس جشن برگزار شود.
| ماه فروماند از جمال محمد | سرو نباشد به اعتدال محمد | |
| قدر فلک را کمال و منزلتی نیست | در نظر قدر با کمال محمد | |
| وعدهی دیدار هر کسی به قیامت | لیلهی اسری شب وصال محمد | |
| آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی | آمده مجموع در ظلال محمد | |
| عرصهی گیتی مجال همت او نیست | روز قیامت نگر مجال محمد | |
| وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس | بو که قبولش کند بلال محمد | |
| همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد | تا بدهد بوسه بر نعال محمد | |
| شمس و قمر در زمین حشر نتابند | نور نتابد مگر جمال محمد | |
| شاید اگر آفتاب و ماه نتابند | پیش دو ابروی چون هلال محمد | |
| چشم مرا تا به خواب دید جمالش | خواب نمیگیرد از خیال محمد | |
| سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی | عشق محمد بس است و آل محمد |