روز جهانی قدس
لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يسْتَكْبِرُونَ(المائدة/82)
بطور مسلم، دشمنترين مردم نسبت به مؤمنان را، يهود و مشرکان خواهي يافت؛ و نزديکترين دوستان به مؤمنان را کساني مي‌يابي که مي‌گويند: «ما نصاري هستيم»؛ اين بخاطر آن است که در ميان آنها، افرادي عالم و تارک دنيا هستند؛ و آنها (در برابر حق) تکبر نمي‌ورزند.
----------------------------------
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَؤُلَاءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا(النساء/51)
آيا نديدي کساني را که بهره‌اي از کتاب (خدا) به آنان داده شده، (با اين حال)، به «جبت» و «طاغوت» [= بت و بت‌پرستان] ايمان مي‌آورند، و درباره کافران مي‌گويند: «آنها، از کساني که ايمان آورده‌اند، هدايت يافته‌ترند»؟!
واژه «جبت» در قرآن فقط یک مرتبه در آیه ۵۱ از سوره نساء آمده و در اصل به معنای سحر، ساحر، بت می باشد و واژه طاغوت که هشت بار در قرآن آمده از ماده طغیان و به معنی تعدی و تجاوز از حد بوده و اموری از قبیل شیطان، حاکم جبار و هر معبود غیر خدا و هر مسیری که به غیر خدا و حق منتهی شود گفته می شود.(۱)
در همین آیه کسانی که انتساب و نسبت به جبت و طاغوت داشته و به آن ایمان آورده اند و آن را بر حقیقت و مسیر الهی و حقیقت و نجات مقدم داشته اند لعن شده اند و با این که خداوند از دشنام و فحش در کتاب خود قرآن کریم منع کرده(۲) امّا لعن کسانی از قبیل کفار، ظالمین، آزار دهندگان به پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و کتمان کنندگان آیات الهی را تجویز و آنان را لعن کرده و از رحمت خود به دور دانسته است.(۳)
-------------
۱. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۱۸.
۲. انعام : ۱۰۸.
۳. احزاب : ۶۴، مائده : ۷۸، اعراف : ۴۴، احزاب : ۵۷ و ۵۸ و آیات دیگر.
********************************************
*اللهم العن الجبت والطاغوت*
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:
خدا سلمان و ابوذر و مقداد را رحمت کند؛ چه خوب آن دو «ابوبکر و عُمَر» را می‌شناختند و بیزاری و لعنتشان بر آن دو شدید بود.
📚 ارشاد القلوب؛ صفحه ۳۹۳. بحارالانوار؛جلد ۳۰، صفحه ۴۴۹ و ۴۵۰
«اللّهُمَّ الْعَنْ أبَا الشُّرُورِ وَ أتْباعَهُ، فِی کُلِّ لَحْظَهٍ مِنَ الأزَلِ إلَی الأبَدِ، بِعَدَدِ ما أحاطَ بِهِ عِلْمُکَ»
